در دنیای مجازی
دلها
همچون عکسهای فیلتر شده
میدرخشند.
حقیقت در پشت این تصاویر
گم شده است.
دنبال لایک میدویم
ولی نمیدانیم که خودمان را گم کردهایم.
در این فضای بیپایان،
هر "دوست" یک نام مستعار است،
هر پست
شبیه لبخندی است از غمهای پنهان.
دلتنگیها در اینجا
به رنگهای جدید تبدیل میشوند،
ولی هیچکس نمیداند
چه چیزی در دلهای واقعی پنهان است.
در جستجوی تایید دیگران،
خودمان را فراموش کردهایم.
چرا باید در این بازی دروغین برنده شویم؟
شاید تمام این جستجوها
تنها فرار از چیزی است که
در دنیای واقعی هیچگاه پیدا نکردیم.
محسن اکبری نفس