به خودم که برسم یک روز

به خودم که برسم یک روز
در آغوش می گیرم
خالی تنم را
روحی که نمانده است
بغض هایی که خنده شد
هیچ کس محرم نبود

یک روز که به خودم برسم
به شانه هایم تکیه می کنم
هیچ شانه ای تکیه گاه نبود

به خودم برسم
سخن نخواهم گفت
به حرف هایی که نگفتم
نمی گویم
گوش خواهم نمود

بهنام بهزادی شیخ رباط