دمی با دوست در خلوت

دمی با دوست در خلوت

به از صد سال در عشرت


من آزادی نمی‌خواهم

که با یوسف به زندانم.


"سعدی"

هر نصیحت که کنی بشنوم

هر نصیحت که کنی بشنوم
ای یار عزیز ...

صبرم از دوست مفرمای که
من نتوانم !

سعدی

برآمد باد صبح و بوی نوروز

برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
چو آتش در درخت افکند گلنار
دگر منقل منه آتش میفروز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست
حسدگو دشمنان را دیده بردوز
بهاری خرمست ای گل کجایی
که بینی بلبلان را ناله و سوز
جهان بی ما بسی بودست و باشد
برادر جز نکونامی میندوز
نکویی کن که دولت بینی از بخت
مبر فرمان بدگوی بدآموز
منه دل بر سرای عمر سعدی
که بر گنبد نخواهد ماند این کوز
دریغا عیش اگر مرگش نبودی
دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز

سعدی

انتظار

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست
طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

چشم از آن روز که برکردم و رویت دیدم
به همین دیده، سر دیدن اقوامم نیست

گو همه شهر به جنگم به درآیند و خلاف
من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست

دوستت دارم اگر لطف کنی، ور نکنی
به دو چشم تو که چشم از تو به انعامم نیست

سعدیا نامتناسب حیوانی باشد
هر که گوید که دلم هست و دلارامم نیست