آی مردم من اینجا زنده ام

آی مردم
من اینجا زنده ام
زیر آوارهای آبله بسته قلبم
زیر خروارهای غم و اندوه و تنهایی
زیر چکامه های قطره قطره آونگ زمان
زیر پریشانی و دلگیری و دل رنجی ها
هنوز نفس می کشم
به کدام سو می نگری
من اینجایم
برگرد به سمت نقطه تنهایی
گذر کن از کنار تک درخت اندیشه
انتهای آبشار آشنای رنج ها
نرسیده به کوچه غم
کنار سینه ای که فریادش خاموش است
من اینجایم
آنجا که می رسی بپرس حالم را
یک شاخه گل نرگس
و شاید هم شقاقی
مهمان کن مرا
و فریاد کن
آی مردم
یکی اینجا زنده است
هنوز نفس می کشد
مهدی یارمحمدی

دریا را دیدم

دریا را دیدم
در دورترین نقطه اش خیلی آرام بود
اما در نزدیک ترین نقطه
بر روی تن ساحل
بر شانه هایش
روی سنگ فرش زمین
می کوبید
انگار تلاطم نزدیک
نشان از
آرامش شکننده دور داشت

مهدی یارمحمدی