با دستان من آشناست، موهایت
بسان شفق
که با شب می آمیزد
و چشمانت چون طلوعی سبز
بر خزانِ شانههایم
میتابد
لمس ِ انگشتان مرا
تاب بیاور
که در گرگ و میش ِ چیره بر این دشت
رخنه خواهد کرد با هر اشارهام
ستارهای
و باد،
سرود حماسی ما را
بر گوش قاصدکها
اسطوره خواهد کرد!
حسین محمدیان