سرزمین طوس گشته از قدومت همچو طور

سرزمین طوس گشته از قدومت همچو طور
می رسد از طور بر دلهای عشّاق تو نور

ذرّه ای خالی ز مهرت نیست ای مولای ما
آفرینش  گشته  از  میلاد  تو  غرق  سرور

گوئیا میعاد گاه حق نصیبش گشته است
هر کسی در پیشگاهت یافت ای مولا حضور

آستانت قبله گاه حاجت هر مضطر است
چشم بد از بارگاه دولتت باشد به دور

سائلیم و خاک بوست ای امام انس و جان
این گدائی هست بر ما عزت و فخر و غرور

بال شوق  عرش  پیما  می دهد احسان تو
گر‌  کنی  یک  دم  ز کوی  بی قرارانت عبور

واسع  از ناقابلان  است و تمنایش تویی
ای  رضا  لطفی نما بر عاشقی کمتر  ز  مور
سید علی کهنگی