افول های بی افقدر بوم هایی که تاول رنگ زده انددر باور نقاش بودنو هراس های هرزه که می رویدحدیث ماندن سکوت استدرمردادیکه گریه ها خشک می روید .تن جاده ها رانه عبور...نه سکوت...نه دل ستردن و سپردنشاعر را غمی چون افول می دهد ...اقبال طاهری