افول های بی افق

افول های بی افق
در بوم هایی که تاول رنگ زده اند
در باور نقاش بودن
و هراس های هرزه که می روید
حدیث ماندن سکوت است
درمردادی
که گریه ها خشک می روید .تن جاده ها را
نه عبور...
نه سکوت...
نه دل ستردن و سپردن
شاعر را غمی چون افول می دهد ...

اقبال طاهری

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد