دنیا خرابم بیش از این دیگر مرا ویران مکن
جانی نمانده در تنم این پای را بی جان مکن
عمری خدا را خوانده ام در سختی ایام لیک
باناامیدی های خود من را تو بی ایمان مکن
مگذار چوبت لای چرخ تا نان مردم را بُری
رحمی نما دنیا دگراین سفره را بی نان مکن
مگذار کم آرم خدا در پیش این دنیای غم
روزی رسان آخر تویی محتاج این و آن مکن
محمود مقامی