من مست آسمانم چو دختر شب

من مست آسمانم چو دختر شب
من مست خورشیدم چو آسمان
تن پوش سپید کرده دختر شب
داده بوسه بر شبنم این دختر شب
گشته به عطر بوسه اش حوری روز آن دختر شب
می گیرد جان
می شود هویدا از لابه لای گلبرگ شمعدانی
دیو سپید را می دهد سلام این دختر شب
می دانم هستی اینجا ، آنجا ایستاده پشت آن آیینه
می دانم هستی ای دیو سپید
من هم می دهم سلام ت چو دختر شب
چو حوری روز می گیرم یک بوسه
دخترک فال فروش،پسرک فلافل فروش
حتی دخترک کبریت فروش ،مست اند به سپیدی این روز
حوری روز می دهد به آنها کمی نان ، یک قرص نان
قرص ماه پیش چشم او کاستی ست
گرمای خورشید پیش پای او نیستی ست
می دهم سلامی دوباره به دختر شب یا به آن حوری روز
حتی به تو ای دیو سپید ، پدر این شهر خوب
سایه تو مستدام باد بر این شهر خوب
پسر زال و پدر زال و خود زال دست نشانند
حکم انگشتر سلیمان داری بر این شهر
سیمرغ فردوس دانه چین حیات خانه توست
هزار ، زاغ و گنجشک خاکی مست اند به نگاه تو
سراب این شهر پیش چال نگاه تو چه دارد
هیچ ندارد ،تاب عرض اندامی به قامت تو
شراب صد ساله پیش گرمای چشم تو هیچ ندارد
بوستان ، گلستان یا که شاهنامه
پیش بوسه ی تو به شمعدانی چه دارد ، هیچ ندارد
می نویسم خط به خط
می کشم سطر به سطر
می زنم نقش می زنم نگار
کمی حنا می زنم آب ، دانه ای هود و اسپند می دهم هوا
چند سنگ سپید و یک سنگ سیاه هفت سنگ می کنم
پیش پای آیینه و شمعدانی دعا نویس حضورت
تو از پشت نرده همچنان می زنی چشمک
می زنی چشمک ، می بری دل
داستان دلبریت را قبیله این شهر ،شهر از بر می داند
از تک تک فرشته های روی دیوار این شهر پرسیده ام
حیا دارند ، حیا دارند فرشته های خوب این شهر
در پی نان و روزی حلال روان به این سو و آن سو
رزق حلال می زند صدا ، رزق حلال مستانه می کنند آواز
ایستاده چو سرو اند
گر چه سفره شان هست خالی تر از دیروز
جملگی سرو ند ، سرو
غرورشان ستودنی ایست
حضورشان به مستی می زند چشمک . می پرد پلک
گونه هایشان سرخگون همه از عزت تو ست ای دیو سپید
ای زیبا تو جانی تو امیدی هر چه هستی تو هستی
برای تن نازی آن دختر شب یا دلبری این حوری روز
تو هستی ، سایه بالای سر تو هستی پدر
من مست خورشید چو دختر شب
من مست آسمان چو حوری روز
می دانم می زنی چشمک از پشت نرده بر من

حسین اصغرزاده سنگ سپید