مرد صیاد که در کارِ سفر بود زرنگ

مرد صیاد که در کارِ سفر بود زرنگ
طوطیِ قشنگی ز ره آورده به چنگ

کوبید به سقف حجره یک میخ بلند
بر آن قفس پرنده را بست به بند

آن بند برید و قفس افتاد و گسست
منقار خمِ طوطیِ رنگین بشکست

بر قوزِ نوکش قوزِ دگر جولان داد
دل شوره به جان و تن صیاد افتاد

هیچکس مشتریِ طوطیِ مجروح نبود
زیرا که نوکِ خمیده خم تر شده بود

تا وقتِ سحر مرد نخوابید ز فکر
برداشت کمی برگه ی سمباده ی زبر

با زورِ دو دستان و به تکرار شدید
بر قوسِ نوکِ طوطی مجروح کشید

تا آنکه خمِ زخم ز منقار برُِ فت
خرسند از آن حیله شد و زود بخفت

فردا قفسِ پرنده اش را به دکان
تعمیر بکرد و بعد از آن آویزان

آن طوطیِ مجروح گران تر بفروخت
یک کیسه ی زر از برِ این حادثه دوخت

میخواست رسد به سودِ بی اندازه
با قوس نوک و زبری آن سمباده

پنجاه عدد طوطی دیگر بخرید
سمباده به قوزِ نوکِ آنها بکشید

نوکهای خمیده را ساخت چو میخ
گویی که بکوبید و بیاراست ز بیخ

هر کس ز در حجره ی او کرد عبور
با خود دو پرنده برد با سرعت نور

خالی ز پرنده شد دکان از سر سود
آن کیسه پُر از سکه ی زرین شده بود

اما به سحر فاجعه ای بد رخ داد
مردم چو رسیدند به او ، با فریاد

پنجاه عدد طوطیِ بی‌جان به قفس
صیاد گرفتند و کشیدند به حبس

گفتند به قاضی که به مکری تازه
منقار خرا شیده چه بی اندازه

نوک تشنه و جان باخته طوطیِ ظریف
زیرا که به خوردن نوک او بود ضعیف

آن مشتری طوطی مجروح به زور
آمد به وسط گفت که زنده ست هنوز

قاضی هم ازین فاجعه در بهت بماند
پرسید زِ آن مرد و دو ابرو بپراند

: پس طوطی مجروح چرا زنده بماند ؟
صیاد که سمباده بر او هم می‌راند
.
.
.

صیاد ازین قصه ی غمگین و عجیب
دانست که افراط به جان زد آسیب

دانست که بیماری و غم رایج شد
بر هر چه که از شکل خودش خارج شد

سمباده به منقارِ یکی شد درمان
از حد که گذشت شد بلایی بر جان
سحرفهامی