لبخندت چو آتشِ پنهان، داغم مینهد //
نگاهت تیغِ تیز، صد دل را رها میکند
چشمانت شفق، که خونِ عاشقان میچکاند //
لبهایت شرر، که جانِ سوختگان میسوزد
سودای تو بادِ صرصر، بنیادِ من برد //
یادت موجِ خیزاب، ویرانم ز جا میکند
من همچون شمع، اشکهایم دودِ سحرگاه است //
وز آهِ سحرم، شبِ هجران سپید میشود
حسن کریمیان