چو آیم به سویت ای قمر

چو آیم به سویت ای قمر
درخشان کنی شامم چو سحر

به یک دم ز آغوشت گیرم نیرو
شوم فارغ ز درد و هر خطر
.
ز چشمان تو نوشم جامِ باور
که جان گیرد ز عشقت بال و پر
بتاب ای مه به قلبم دم به دم
که در تو گم شود هر رنجِ مُضمر

فیض الله فقیری