به میلادم که نزدیکم دوباره
اگه پاییزه غرقِ خون بزاره
جهان آبستن ققنوس میشم
قضاوت کن، دلم بیتو بهاره
شبیه ماجرای نیمروزم
نه امروزی نه فردایی توکاره
پری بودن که بال و پر نمیخواد
پری من پُر از اسبِ شاخ داره
به یلدا نامه دادم که نبینم
شبی که ماهِ بعدش بی بهاره
علی رفیعی وردنجانی