چای خود را تلخ مینوشم دگر

چای خود را تلخ مینوشم دگر
شعر هایم بوی باران میدهد
گرچه از چشم تو افتادم ولی
خاطرت در ذهن جولان میدهد
قصد کردم بر فراموشی تو
شمعدانی بی درنگ پژمرده شد
تا که دل آمد فراموشت کند
خاطراتت با نسیم آورده شد
خاستم تا که بسوزانم تورا
از نم باران اتش خفته شد
خاستم از شعر هایم بگذرم
این قلم از دوریت دیوانه شد
از غم تو خاک میگیرد دلم
خانه قلبم بدون نور تو ویرانه شد

هانیه رسولیان

روشنی جان منی

روشنی جان منی
چشمهٔ ایمان منی
دردم و درمان منی
قصه ی شیرین منی
خسرو و مجنون توعم
مقصد هر راه منی
یار هوا خواه منی
عشق سیه موی منی
دلبر خوش روی منی
عـاشـق جانسوز منـم??

هانیه رسولیان