با پای عورکوچه ها دویدم به دنبال چشمانتافسوس!! رفته بودی از آفاقِ اضطرابماما خلوتِ خاطرم رااز عطرِ گیسویتگذاشتی نکهتی به یادگارکه دیگر سالهاست بسنده ام به خُتنِ خیالتعلیزمان خانمحمدی