تنهایی

در اندیشه ی تو,اما

در اندیشه ی تو,اما
هزاران پرنده می رقصند
در پهنه ی آسمان
به وسعت خیال
با صعودی به سمت نور
کلامت , دلنشین؛
آوایت , شوق زندگی,
رها شو در مرزهای بودن
بیخیال تردید
هر جا آرامش یافتی ,
میهن دلت را آنجا بنا کن
بگذار آرام بگیرد,
رنج های سکوت

سپیده رسا

حال خوب

پیشکش کن

پیشکش کن
زیبایی شگفت انگیز خود را
منتظر ِ تو اند
بینندگان ِ کوچه و خیابان های شلوغ ِ شهر

ساطع کن
پرتو سحرانگیز ِ چشمان ت را
بر رهگذران ِ عام

بیفشان
در وسعت ِ مردانه های تاریخ
عطر هیجان انگیز بدن ت را
لابلای هزارتوی تقدس و ریا

شکوفا کن
به ترنم شادی و امید
لب های سرخ بودن را
در طوفان زدگی شقایق ِ گریز

منتظر قدم ها و قامت ِ سبز ِ تو
لحظه به لحظه
چشمان ِ خشک زندگی

زمزمه کن
عاشقانه و آهسته
از ورای تاریخ ِ خودکامگی
آزادی را
هنر را
رواداری ِ زنانه را

از آن خود نبوده و نیستی
هر لحظه تا اکنون
زیباروی ِ زمین ِ زندگی
راز دار ِ زایش ِ زمان

حسین زرتاب