من از این جهان بُــریدَم، چُو زِ مَردُمان بِدیــدَم

من از این جهان بُــریدَم، چُو زِ مَردُمان بِدیــدَم
همه قهر بُغضُ و کیــنِه، که بجز جَفٰا ندیــدَم

دِگَــر از رَحــمُ و عُطوفَت، نَبُوَد خَبر به جایــی
که شُد افسٰانِه دِریـــغٰا، نَکند کَسی وَفایـــی

دِگَــر از قِصِّه خَبـــر نیــست، دِگَـــر از نَفس حَــذَر نیــست
چُــو اَز آن صَفٰایِ دیــریــن، به کَسی هیچ گُــذَر نیــست

چُــو غَــزٰالِ تیـــز پٰایی، به کُجٰا رَوَم از این غَــم
بِــه کُــدٰام سوُی گُـریــزَم، کِـه بِجُـز گُـــرگ نَــدیــدَم

به کَسی دِگَــر ندارد؛ اَثَـــری مُــؤِذِه وُ پَنــد
کِه به جَنگِ بٰا حَقیــقَت، هَمِه هٰان جُمله دلیــرَند

مَگَر این عٰالَــــمِ فٰانــــی بِه کَســی وَفٰا نُمــوُدِه
بِنــِـگَر که زیـــرِ غَـــبرٰا چِــه بَس آدَمـــی غَنـــوُدِه

چِــه شُــد آن عِشقُ و مَوَدَّت، چِــه شُــد آن ریــشِه یِ وَحــدَت
چِــه شُــد آن فَــرازِ عِــزَّت؟ کـِـه بِـپٰاست جُمله خِفَّــت

دگــر از بــودُ و نَبــُودَم، همهِ زیـــن آتشُ و ســـوُدَم
بِنِگَــر چِــرٰا سُروُدَم، هِـلِه مَـــرگ شُــد دروُدَم

مُحَمَّدکَریــم نَقْدِه دوزان