هرکسی را کی توان نامید بنام پهلوان

هرکسی را کی توان نامید بنام پهلوان
حد و مرز باشد میانِ قهرمان تا پهلوان
قهرمانی ها عیان است پهلوانی ها نهان
شد تفاوت تا کران ها ذکِر قلبی با لسان
پهلوانان شاهِ قلبند قهرمانان زَر نشان
زَر سِزِد آویزِ گردن دُر سِزدَ تاجِ شَهَان
گر طلب کردی بیابی پهلوانی در جهان
بوسه زَن بر پای مادر کهکشان بینی میان
سیرِ آفاقی طلب کردی سَماواتی شوی
بوسه دستان پدر زَن سهمِ لاهوتی شوی
قهرمانان گر نگردند پهلوان دل مرده اند
ظاهرا عیان نشینند باطناً پژ مرده اند
قهرمانی اکتسابیست پهلوانی انتساب
اولی اَمالِ نَفس است دومی با انتخاب
جامِ میدانِ بَرنده روی سر باید کشید
جامِ لاهوتی همانا طعمِ خاک باید چشید
اولی گردن فرازی دومی گردن کجی
طعم اول مزدِ دنیا دومی طعمِ شَهی
حافظا مغبون عالمها یقیناً آن کَس است
قهرمان باشد میانها باطنش دانَد خَس است

حافظ کریمی