آمد بهارِ زیبا ، ای دلبرم کجایی

آمد بهارِ زیبا ، ای دلبرم کجایی
در فصلِ عیش عشرت،از ما جدا
چرایی

شیدایِ آن دوچشمت،چون من
کسی نباشد
شیرین تری ز جانم،بر من مکن
جفایی

مُردم من ازفراقت،آخرکجایی ای مه
بر گرد نا زنینم ، تنها امیدِ مایی

ای بیخبر ز حالم،عمری به روزشبها
چشم انتظارهستم،تا نزدمن بیایی

پُر گشته باغ بستان،از نغمه های بلبل
بشکفته گل به گلشن،از ما سوا
چرایی

اندر جهان نگارا،تنها تویی حبیبم
بازآ که تا بیابم،از درد غم رهایی

بیمارِ دردِ عشقم،هستی طبیب دردم
جانا زیان چه بینی،لطفی بمانمایی

از بهر عشقت ای مه،سوزد(خزان)
چوشمعی
مشکن دگر دلم را،از رویِ بیوفایی

علی اصغر تقی پور تمیجانی