می شود گاهی مرا در خلوتت مهمان کنی؟

می شود گاهی مرا در خلوتت مهمان کنی؟
یاد من را کنج دنج قلب خود پنهان کنی؟

من تو را هر ثانیه پیش خودم حس می کنم
می شود با بودنت این وَهم را جبران کنی؟

دوست دارم قفل سنگین سکوتت بشکنی
سختی این زندگی را بر خودت آسان کنی
هر غمی داری برای من؛ تو تنها خوب باش
دوست دارم زخم خود با جان من درمان کنی

مثل بارانی که قولش را بمن دادی بمان
در مرامت نیست ابرهای خسته را کتمان کنی

آرزوی دیدنت هر لحظه واجب می شود
معصیت باشد مرا این گونه بی ایمان کنی

در نبودت این بهار همچون زمستانی گذشت
می شود با بودنت تقویم را یک عمر تابستان کنی؟
حمیدرضا زلفی[گل