کلافه ام می کند
این شبهای بدونِ تو
و بازوانی که دورند از خیال من
و این سردرد های مزاحم
که امان نمی دهند
و مدام سراغ بوسه هایت را
از پیشانی ام می گیرند
چقدر تلخند فاصله ها
که شیرینیِ خیال خوش را
پاک می کنند از خاطراتمان
کاش شب را
مجال ماندن نمی دادند
که آفتاب
سرزده غافلگیرمان کند.
مطهره احمدی(محبت)