به سوی ذات خود

آدونیس
به سوی ذات خود

به خود گفتم
شب را تا صبح بیدار خواهم ماند
برای نوشتن
اما چه بگویم وچه بنویسم؟
غرق در کوشش نوشتن، سفیدی کاغذهایم را با سیاهی مرکب می آلودم
می نوشتم
پاک می کردم
ودیگر بار از نو شروع می کردم
اما باز هم هیچ، دیگر چیزی نیست .
چیست که مرا تغییر داده است؟!
به کجا؟
چگونه آن همه چیزهایم را به پنهانی سپرده؟!
خواب است مرا در برگرفته؟

نامه ها را دوست ندارم، نه

نامه ها را دوست ندارم، نه

نمی خواهم که عشقم چنین بی خواب شود

نمی خواهم که واژه ها

کشان کشان ببرند.

نامه ها را دوست ندارم، نه

نمی خواهم که دست و دل ما

در قایقی کاغذی سفر کند.

(آدونیس)

ترجمه از موسی بیدج