غم ِ هجران ِتو افزون شده ما را ز ِ توان
که فراق ِ تو فراقیست که آن را ،نتوان
ای گُل ِ باغ محبّت ، صَدف ِکون و مکان
کی بود صبر بَشر،چو صبر ایوب ِ زمان
طول ِ غیبت ِ شما ، هِزاره را کرده جدید
چه کند دیده ی مانده به رًه و اشک ِ روان
یا که لطفی بنما تا به رهَت حلقه زنیم
یا توانی دهد الله ، که بمانیم به میان
عهد بستیم که چو این غُصّه به پایان برسد
در ره ِ وصل تو ،جان ها بنمایم ،قربان .
سید محمود سید موسوی
من زائر تو هستم , با یک سلام ِ از دور
سلطانِ طوس نظر کن بر عاشقانِ مستور
دل در امید و بیم است از غربت ِ نگاهت
شمس الشموس دریاب , دلدادگان ِ رنجور
از عطر ِ دل فریب و از بوی سیب ِگنبد
دل ها به وَجد آید , تا اوج ِ قلّه ی نور
تو مظهر ِ کرامت , تو چهل چراغ ِ طوسی
نجمه ز توست پیدا آهو ز توست مشهور
تو حجّ فقرایی , تو جلوه ی خدایی
کوشش ِ زائر تو , بادا همیشه مشکور
ماییم و داغ ِ سخت ِ هجران و نامیدی
با آن امام مضطر , ما را نما تو محشور
اللهم عجل لولیک الفرج
سید محمود سید موسوی