در گستره‌ای از خاطرات و رویاها،

در گستره‌ای از خاطرات و رویاها،
من با تو، ای مسافر ناشناس زمان،
رازهای نهفته در دل شب‌های بی‌ستاره را کاویدم.

با تو، در میانه‌ی باغی از افسون و خیال، گام برداشتم،
جایی که هر شکوفه،
داستانی از عشق و هر برگ،
حکایتی از امید را در خود داشت.

زیر سقفی از آسمان آبی،
در کنار تو، می‌آموختم
که هر لحظه،
فصلی نو در کتاب زندگی است.

با تو، هر نسیم بهاری،
دعوت‌نامه‌ای برای شادی
و هر غروب،
نقاشی‌ای از زیبایی‌های بی‌کران بود

. تو مرا به سفری در درون خود بردی،
جایی که دریافتم عشق،
نه تنها در دیدارها،
بلکه در فراق‌ها نیز معنا می‌یابد.

با تو،
هر کلام، شعری بود
و هر سکوت، موسیقی‌ای دل‌نشین.

من در کنار تو،
دریافتم که زندگی،
مانند نقاشی‌ای است که هر روز با رنگ‌های تازه‌ای خلق می‌شود.
تو یادم دادی
که هر دقیقه، فرصتی برای کشف رازهای نهفته در قلب وجود است.

در کنار تو،
من یاد گرفتم که در هر گوشه‌ای از این جهان پهناور،
زیبایی‌هایی نهفته است که تنها با دیدنی‌های عاشقانه قابل درک است.

تو مرا به دنیایی از شگفتی‌ها بردی،
جایی که هر زمزمه، داستانی از زندگی و هر خنده، شعله‌ای از امید را در دل روشن می‌کند.

اینک، در این مسیر بی‌انتها از عشق و شناخت،
در کنار تو، همچون مسافری که هر روز به کشف جهان‌های نو می‌پردازد، ایستاده‌ام.

در کنار تو، هر روز به یاد می‌آورم که زندگی، سفری است بی‌پایان به سوی کشف عشق و زیبایی‌های پنهان در هر گوشه‌ای از این جهان.

فریبا . ستاری

به یاد آن کوچه که پر بود از

به یاد آن کوچه که پر بود از خاطرات نگفته و رویاهای بلند
کوچه ای با باغهای گل سرخ که سنگ فرشش از عشق حرف میزد
کوچه ای در انتظار قدمهای من و تو‌
هر چند دور و هر چند ناممکن
اما باید میگفتمش تا دگربار تکرار شود در یاد

فریبا ستاری