شاخه نباتِ حسِ من ؛ قصه ی هر زمانِ من
عشقِ تو شمعِ جانِ من ؛ خنده ی بی امانِ من
نقش گُل اندر این جهان ؛ دستِ بشر به خشتِ خام
گلی شکفته قلبِ جان ، بدستِ باغبانِ من
آمدنت همچو مسیح دمیده جسمِ مرده جان
نسیم خوش به زندگی، سایه و سایبانِ من
خزیده ام به ظلمتی به جستجوی نورِ کور
بیا عزیزِ دل بیا ؛ پرتوِ آسمانِ من
خشکیده خاکِ این زمین همچو کویر در زمان
هلهله می زنم تو را، بهارِ آشیانِ من
محمد تقی زندی پور