عشـــق تــو شبیــــــه یه قـــمار اســـت عزیــزم
امــــــا یه تفـــاوت توی کــــار اســـــت عزیــزم
این باخت همش بردن محض است ولیکن
ان باخت خودش چوبه ی دار اســت عزیزم
در عشق اگر جان بدهی عین حیات است
انـــــًـگار که هر فــــــصل بهار اســـــت عزیزم
عشــــــاق همه سوختـــــه از اتش عشق اند
پیدا شده از شعـــــله عیــــــار اســت عزیزم
در ممــــلکت عــشــق سخـــــــن هیچ نگویی
این خاصـــــیت و خویِ دیــــار اســـت عزیزم
ناگفته نمانـــد کـــه پس از سوختـــن امـــا
معشوق خودش طالب دیدار است عریزم
نازنین فاطمه ولی