علاجِِ درد عاشق را فقط دلدار میداند

علاجِِ درد عاشق را فقط دلدار
میداند
هرآنکس مثل ماازعشق شدبیمار
میداند

نمیداند کسی درمان نماید درد
عاشق را
دلی چون گشته از دلدادگی تبدار
میداند

چه رنجی میبرد عاشق زبیرحمیئ
معشوقش
کسی گر دیده از معشوق خویش
آزار میداند

طبیبی کو رسد بر دادِ آنکس نالد
ازعشقش
نداند کس کند درمانِ او جز یار
میداند

چه کس داند مرارتهای شیدایی ز
معشوقش
اگر کس دیده باشد رنجشی بسیار
میداند

نداند کس چه سرّی بین عشاقان
بُوَدپنهان
چواین اسراردل راهرکه بودهشیار
میداند

وفادارم به آن عهدی که باچشمانِ
اوبستم
نگارم عشق پاکم را چه بی مقدار
میداند

بگردد گر جهان را کی کند همچون
(خزان)پیدا
شدم شیدای چشمانش به یک
دیدارمیداند

علی اصغر تقی پور تمیجانی

در روزِآشنایی،کردی بسی حکایت

در روزِآشنایی،کردی بسی حکایت
خواندی به زیرِ گوشم،بس قصّه از
وفایت

دیدی دروغ گفتی،ازقصّه تا
حکایت
شدعاقبت نمایان،ازسربه پا ریایت

افسوس می خورم من،درزندگی یِ
باتو
ازبهرِچه نمودم،من جانِ تن فدایت

در عمرِ خودتو از من،کی دیده ای
خطایی
جز کرده ام محبّت،امّا چه شد
عطایت

غیراز خطاچه کردی،از بهرِ من تودر
عمر
هز گز ندیده ام من،لطفی به جز
جفایت

من روزِ شب به عمرم،بودم در
اختیارت
در زندگی تو بر من،کی داشتی عنایت

هرگز وفا ندیدم،در زندگی من ازتو
عمرم فنا نمودم،افسوس من به
پایت

بس بی وفا به عمرت،آزرده ای
(خزان)را
ازدستت ای بلایم،دارم بسی شکایت

علی اصغر تقی پور تمیجانی

الهی بکن دور کز ما بلا را

الهی بکن دور کز ما بلا را
عنایت بفرماتو بر ما شفارا

مریضیم یارب دوایی نداریم
عطاکن تو بر ما خدایا دوارا

گرفتارِ دردیم درمان نداریم
رهایی ببخشا تواین مبتلارا
شفاازتوخواهیم یارب ولاغیر
نما استجابت تو ازما دعا را

بجزدرگهت نیست ماراپناهی
تو بنما نظر یا ربا بی نوا را

گدایانِ درگاهِ خود را نظرکن
زلطفت رسان خیریارب گدارا

خطا گر نمودیم پروردگارا
بپوشان تو ازبهرماها خطارا

گنه کار هستیم ما را ببخشا
تو منما سزاوار بر ما فنا را

صدایش بکن ای(خزان)تاتوانی
یقین دان که پاسخ دهدهرصدارا

علی اصغر تقی پور تمیجانی

رنگ چشمانِ قشنگت نَرَود کزیادم

رنگ چشمانِ قشنگت نَرَود کزیادم
ترسم آخر ز جفایت بَکَنَد بُنیادم

دل سپردم به تو من تا که شَوَی
دلدارم
کن مدارا به دلم تا نَدَهی بربادم

بهرصیدم همه صیّادجهان صف
بستند
بادوتاچشمِ قشنگت توشدی صیّادم

دامها بر سَرِ راهم شده بودپهن امّا
بینِ صددامِ دیگردامِ تومن،افتادم

من که شیدایِ دوچشمانِ قشنگت گشتم
کی توای مه زمحبّت بکُنی دلشادم

تابه کی چشم به راهت بنشینم
دلبر
جان که آمد به لبم کی تو رسی فریادم

منکه مفتونِ تو گشتم به دو چشمت سوگند
ای نگارا نکُنی جور شَوَی جلّادم

تا(خزان)شیفته برچشمِ توشد
دلدارم
بین دگر کز غَمِ از هردوجهان آزادم

علی اصغر تقی پور تمیجانی

کجایی تو ای مهربان یار من

کجایی تو ای مهربان یار من
تو ای با وفا یار دلدار من

به هرجاکه هسنی خدایاورت
شدی ثبت در قلب بیمار من

مرا بر گزیدی تو اندر جهان
شدی جمع نیکان خریدارمن

تو بودی نگارا کنارم همی
به هر روز شب یارغمخوارمن

به هنگام بیماری ای مهربان
طبیبانه گشتی پرستار من

تودریادمن گشته ای جاودان
دوایی تو بر قلب تبدار من

نخواهم به دنیا دگر دلبری
چه کس چون توگرددهوادارمن

نکردی تو هرگز خطابر(خزان)
چویک عمر بودی وفادارمن

علی اصغر تقی پور تمیجانی