سالها منتظرم محرمِ اسرار بیاید

سالها منتظرم محرمِ اسرار بیاید
بهرِ درمانِ دلم یارِ وفادار بیاید

هفته هایی بنشستم سَرِ راهش به اُمیدی
تا که شایدبکُنَدرغبتِ دیدار بیاید

تا به کی صبر نمایم منِ دلداده به
عمرم
تاکه روزی برسد یاورِ غمخواربیاید

خاطرش هست مگرچون منِ مجنون شده دارد؟
تا به دیدار من آن دلبر دلدار بیاید

گوبه یارم دلِ غمگین ز فراقش شده بیمار
تاطبیبم به علاج ازدلِ بیمار بیاید

اوچه داند همه عمرم سرِ راهش
بنشستم
پیشِ این عاشقِ شیدایِ گرفتار
بیاید

ای صباگوتو به آن مه همگی چشم براهیم
بهرِ آرامشِ مان آن گلِ گلزار بیاید

چون به هر حیله نشد راه بیابم
سرِ کویش
گو(خزان)من چه کنم چاره که تا
یار بیاید
علی اصغر تقی پور تمیجانی

آمد بهارِ زیبا ، ای دلبرم کجایی

آمد بهارِ زیبا ، ای دلبرم کجایی
در فصلِ عیش عشرت،از ما جدا
چرایی

شیدایِ آن دوچشمت،چون من
کسی نباشد
شیرین تری ز جانم،بر من مکن
جفایی

مُردم من ازفراقت،آخرکجایی ای مه
بر گرد نا زنینم ، تنها امیدِ مایی

ای بیخبر ز حالم،عمری به روزشبها
چشم انتظارهستم،تا نزدمن بیایی

پُر گشته باغ بستان،از نغمه های بلبل
بشکفته گل به گلشن،از ما سوا
چرایی

اندر جهان نگارا،تنها تویی حبیبم
بازآ که تا بیابم،از درد غم رهایی

بیمارِ دردِ عشقم،هستی طبیب دردم
جانا زیان چه بینی،لطفی بمانمایی

از بهر عشقت ای مه،سوزد(خزان)
چوشمعی
مشکن دگر دلم را،از رویِ بیوفایی

علی اصغر تقی پور تمیجانی

آمدی با عشوه هایت باز شیدایم کنی

آمدی با عشوه هایت باز شیدایم کنی
بینِ عشاقانِ عالم باز رسوایم کنی

باز میخواهی مرا ای بیوفا باجورِ خود
هرشبی راتاسحرهمدم به غمهایم کنی

یا که میخواهی بسوزانی مراازعاشقی
باز هم باکبر،بنشینی تماشایم کنی

آتشی را هم بیفروزی ز عشقت بر دلم
هم صدابامرغ حق درنیم شبهایم کنی

تاکنون ای بیوفا،کی کرده ای برمن وفا
بازگشتی با جفایت در بلاهایم کنی

باهزاران حیلتی خواهی فریبی،این دلم
از جفا،یک بار دیگر باز تنهایم کنی

رو دگر،نازت خریداری ندارد نازنین
منکه میدانم توخواهی خوارِدنیایم کنی

همچنان لیلاکجایی بر(خزان)ای حیله گر
مثل یک مجنون فقط خواهی به صحرایم کنی

علی اصغر تقی پور تمیجانی

دِلِ خودرا بسَپارم به تو دلدارشوی

دِلِ خودرا بسَپارم به تو دلدارشوی
همه عمرم تو مرا محرمِ اسرار شوی

چو بخواهم بدهم من دِلِ خودرابه کسی
دِلِ شیدا زتوخواهدکه خریدارشوی

منِ دلداده فروشندچویوسف به حراج
تو خریدار مرا بر سرِ بازار شوی

نگریزم ز تو چون یوسف کنعان صنما
چو ذلیخا تو اگر طالب دیدار شوی

نکند دل بسَپاری به رقیبم برَوی
تو مرا بار دگر باعثِ آزار شوی

نسَپاری به کسی دل،ندهی غصّه مرا
چه کنم باتو اگر م‌وجبِ بیمار شوی

تو طبیبانه بیا در بَرِ من بهرِ علاج
که شفابخش مرا بر تنِ تبدارشوی

به(خزان)گربسَپاری تودلت راچه شود
چه خوشست گرتومرایاورغمخوارشوی

علی اصغر تقی پور تمیجانی

تمنّا های قلبم را نمی خوانی ز چشمانم

تمنّا های قلبم را نمی خوانی ز چشمانم
نیا موزی تو شیدایی چرا ای ماه تابانم

توهسنی بیخبرکزمن چه آیدبرسرم بی تو
چنان ابری ز هجرانت نگارا اشک ریزانم

درآتش سوزد این قلبم زعشقت بیخبرهستی
به هر شب تا سحر گاهان فراقت کرده نالانم

به هرعهدی که بستم من به چشمانت وفادارم
ز بد عهدی تو ای دلبر چرا کردی پریشانم

بیا پیشم تماشا کن شدم مانند مجنونی
گهی گریان گهی نالان گهی کز غصّه خندانم

تومی گفتی به عهدت پای بندی تانفس داری
چرا از دل سپردن بر تو بنمودی پشیمانم

تو بشکستی هر آن عهدی که بستی بیوفاآخر
چه شد هنگام رفتن هم ندیدی چشم گریانم

چرا آتش زدی بر قلب شیدایِِ (خزان) رفتی
چه سازم با دلی پژمرده یک عمری نمیدانم

علی اصغر تقی پور تمیجانی