در جستجوی آرامش
حال خوبدر جستجوی آرامش
حال خوب
بهارِعشق من تو یی،بیابه من جفا مکن
بهارِعشق من تو یی،بیابه من جفا
مکن
قرارِ قلب من تویی،دگر مرا رهامکن
فقط تویی نگار من،تمامِ اعتبار من
بیا بمان کنار من،مرا زخودجدامکن
امیدِ این دلم تو یی،چراغ محفلم تویی
عزیزِمنزلم تویی،به من بجزوفا مکن
قسم به اشک عاشقان،به عشق پاک بیدلان
بیا مرا تو مهربان،اسیرکوچه هامکن
اُمیدُآرزوی من،نسیمِ نیک بوی من
دمی بیا بسوی من،مراتو بینوامکن
تویی شفای درد من،دوایِ رویِ زرد
من
مکن دگر تو طردمن،بیا مرا فنا مکن
به عهدخودبکن وفا،بیامکن به من جفا
زخودمکن جدامرا،به دردمبتلا مکن
تویی طبیب دردمان،نرو تو نزد ما
بمان
بکن تو رحم بر(خزان)،مراتوبی دوا
مکن
علی اصغر تقی پور تمیجانی
همچنان دنیا تو هم بشکن دلم را ای نگارم
همچنان دنیا تو هم بشکن دلم را ای نگارم
روزگارم را نما تاریک همچون شام تارم
میدهی رنجم چرا آخر تو ای نامهربانم
در جهان ای دلبرا بر عشق پاکت من دچارم
چند رنجم میدهی نا مهربانا از فراقت
لحظه ها رابهر دیدارت نگارامی شمارم
مرهمی بر زخم دل بگذار همچون یک طبیبی
منکه دردنیاعزیزم جزتو غمخواری ندارم
مستم از دیدار رویت منع مامنما نگارا
جز تو در دنیا دلم را دستِ هر کس کی سپارم
یک نظر بر حال ماکن بین چسان آزرده حالم
بی وجودت دلبرا بنگر سیه شد روزگارم
بیخبرهستی زِاحوالم توای محبوب دلها
روز شبهاازفراقت ناله کردن گشته کارم
بر(خزان) بنما ترحّم روی لطفت دلربایم
بنگرای مه روزشب من کزفراقت بیقرارم
علی اصغر تقی پور تمیجانی
افتاده ام ز چشمت،چون اشک زیر پایت
افتاده ام ز چشمت،چون اشک زیر پایت
منما زمن تودوری، قربانِ آن وفایت
از رویِ مهربانی، خشمی نگیر بر من
با من نما مدار، ترسم من ازجفایت
دانم نمی سپاری، برهر غریبه دل را
بیگانه نیستم گل،هستم من آشنایت
باغمزه ات نگارا،دل می بری ز دستم
آتش مزن به جانم،باکنجِ چشم هایت
ازبسکه صبرکردم،جانم رسیده برلب
تاکی کنم صبوری،قربانِ آن سخایت
هستم خمارِعشقت،مُردَم ز این خماری
بنما تو رحم بر ما،ازرویِ آن عطایت
با آن صفایِ قلبت،ما را تو گر نگارم
برکام دل رسانی،جان راکنم فدایت
بنگر(خزانِ)بیدل،کزعشقت ای نگارا
نالد به روز شبها،از جان خَرَد بلایت
علی اصغر تقی پور تمیجانی
ای بیوفادرقلب ما،بنگرچه غوغاکرده ای
ای بیوفادرقلب ما،بنگرچه غوغاکرده ای
درجمعِ عشّاقان ببین،ماراچه رسواکرده
ای باغمزه هایت عاقبت،وابسته برچشمت شدم
دل برده ای کزسینه ام،ماراتوشیداکرده
ای آشفته چون مویت منم،دیوانه بررویت منم
ازعشق خودآخرمرا،ویلانِ صحراکرده ای
ماییم شیدایت ولی،بردیگران دل بسته ای
درقلب مجنونم چرا،صدفتنه برپاکرده ای
کردی به عشقت مبتلا،وانگه مراکردی رها
ای بیوفا آخر مرا،دردام غمها کرده ای
مجنونِ این دوران شدم.دیوانه ای حیران شدم
آخر مرا ای نازنین، نالانِ شبها کرده ای
ازبسکه آزردی مرا،پُرخون نمودی قلب ما
بااین دلم کی بیوفا،یکدم مداراکرده ای
آتش فکندی دردلم،کردی بیابان منزلم
بنگر(خزان)راعاقبت،مفلوک دنیاکرده ای
علی اصغر تقی پور تمیجانی
راضی مشو ای یار غریبانه بمیرم
راضی مشو ای یار غریبانه بمیرم
ازعشق تودرگوشه ی میخانه بمیرم
وا کن بغلت را مرا تنگ بغل گیر
خواهم که درآغوش توجانانه بمیرم
من دل به توبستم نسپارم به دگریار
مستم بکن از عشق تو مستانه بمیرم
از بهر دلم باش تو لیلایِ من ای مه
مجنونِ تو گردم دِلِ ویرانه بمیرم
عهدی بنمودم به دوچشمانِ قشنگت
تا نزد تو ای دلبر یکدانه بمیرم
ازعشق تو نالم همه شبها مَنِ محزون
مفتونِ تو گشتم مَنِ دیوانه بمیرم
پروانه صفت دور تو گشتم همه عمرم
در شعله ات ای شمع چوپروانه بمیرم
از بهر (خزان) همچو بتی در همه عالم
تا سجده کنان داخلِ بتخانه بمیرم
علی اصغر تقی پور تمیجانی