من نیم آدم که یک پروانهام
با گل یادش معطر خانهام
همچنان برفی شوم آب روان
ذره ذره برکشم تا آسمان
دل از این دنیای خاکی برکنم
بوسه بر خورشید رویش میزنم
میروم با مهر او تا کهکشان
تا دیار عاشقان بینشان
میروم تا نقره گون مهتاب دور
می رسم جمله به شهر عشق و نور
فروغ قاسمی