بالاتر از سیاهی را , رنگی میزنم

هر اوج از تباهی را , جمع میزنم

قدم میزنم به شب, بجای خواب

خیره به آسمان خدا را, صدا میزنم

به هوای بهشت ِ کُنج ِ زمین ناچار

میان چله نشینان , ره شب میزنم

به یاد آبشار ِ شیرین ِ عشق , از دور

با تار نحیف ِ آب , نوای مجنون میزنم

منگ به اعجازم , آنسوی خیال

از نفس افتاده , دور باطل میزنم

مخور ای خاک کهن , همچنان غم

خزان رها کن , بهار را صدا میزنم

دور شدم از زمان , زمین هم غریبه

مثل تسبیح بریده , مدام زنجیر میزنم...!!

محبوبه برونی