انسان کفارهی گناه است
حاصلِ عریانیِ محض
و لذتِ تنیده بر هوس
حاصلِ لرزشی گذرا
انسان تفکر پوسیدهی ادامهی نسل است
تردیدِ میانِ رابطهای لغزنده
و گریز از تلخیِ حال
به راهِ بیبازگشتِ آینده
فراموشی راه نجات است
اگرچه هوشم از فواره بالا میرود.
مریم جلالوند