حسین از روز عاشورا به ما یک درس زیبا داد
همانا شیعه را آزادگی فرزند زهرا داد
چو ثارالله با خونش به دین جانی دگر بخشد
وَهب دل از کلیسا کند و جان را بر مسیحا داد
مرا این جمع یاد ابن ملجم در سحر انداخت
که بی شک کربلا را کوفه بر مولایِ تنها داد
جواب مهرورزی علی را در کمان بگذاشت
و تیری را ز نفرت در گلوی اصغرش جا داد
تمام کوشش سقا برای حفظ سَرو اش بود
چو عطشان آمد از دریا وفا را رنگ و معنا داد
رقیه از چه میگفت ای عمو جانم نخواهم آب
که او میدید بابایش علم را دست سقا داد
زمانی که همه رفتند عمّه مرد میدان بود
و او پیغام این خون را به دست نسل فردا داد
جسارت بر تو آقاجان از آن طوفان جهلی بود
که چشم خلق را بست و به طفلت خار صحرا داد
بدانید اهلِ شام آلِ علی را، هرکه بر نی کرد
برای شربتِ رِی شهدِ عُقبی را به دنیا داد
اگر خنجر نمیبُرَد یقینا صحبتی دارد
ندای بوسه گاه احمدی را بر بلندا داد
چه درمانی برای درد بی بابایی ام آورد
بشارت بر سری خونی در آن تشتِ مطلا داد
نمیفهمد حسین بن علی، خون خدا باشد
که ذِی الجوشن تکان محکمی برعرش اعلی داد
یزید از خطبهء زینب چو رسوا گشت خیزر زد
بر آن قاری که با قرآن، شهادت بهر رسوا داد
تو دستم را بگیر ارباب هنگام غزل گفتن
منم مجنون تو ، مجنون قلم را دست دانا داد
میثم علی یزدی
تا ندانیم ما کان عیب ها کجاســـت ؟
یا به گردن ما نگیریم کـــان خطاست
هم بگردیم دور باطل هـا به رنـــــج
هم ندانیم کان شفا نزد خداســــت
رضـــا اسمـــــــائی
دعا کردم
غزل خواندم
در خلوت خود
بار ها استخاره باز کردم
دریغ از یک پیام مبارک باد
چه کردی که دگر
قرآن هم تو را
برای من حاصل نمی داند
رضا آقازاده
ای خدا کجا بیایم تا ببینم گل رویت
ای خدا کدام سویی تا کنم دعا به سویت
سجده کردم تا بیایم از تو من آیت و بویی
وانگهی تورا دیدم که تو در هر رو و سویی
ای خدا مرا ببخشا که به دنبال تو گشتم
که تو را گشتن نباشد که تویی جان و سرشتم
آمدم بر تو بگویم بر تو ای خدای تنها
که چقدر آشفته ام من چه کنم سزای غم را
وانگهی دیدم کتابت که عجب پر محتوا هست
تا که خواندم متنی از آن صادقم در آن شفا هست
محمدعلی ابراهیم پور